Initiatiefrijke en ondernemende burgers pikken alle subsidiepotjes van de overheid in. Kom je dit verwijt wel eens tegen? Deze groep burgers is immers goed georganiseerd, neemt gemakkelijk initiatief en weet de weg in subsidieland. Het geld komt daardoor niet terecht bij de zogenaamde kwetsbare burgers, die moeite hebben om zich staande te houden en mee te draaien in de participatiesamenleving. Zij komen er bekaaid van af.
Maar is dat wel zo?
Wie alleen kijkt naar euro’s die van de ene naar de andere rekening gaan, mist een belangrijk deel van het plaatje. Burgerinitiatieven en projecten draaien niet op geld maar vooral op inzet en een soepele houding van de overheid. Als je breder kijkt dan de geldhorizon, kom je tot de conclusie dat die ondernemende burgers juist subsidie toevoegen. Reken maar uit. Een zelfstandig ondernemer verdient normaal gesproken misschien € 80,- per uur. Stel dat hij vanuit zijn expertise 100 uur vrijwillig werkt aan een project. Bijdrage aan de stad: € 8.000,-. Of stel dat een heel team van zelfstandigen zich vanuit de eigen expertise inzet voor de stad en bijvoorbeeld een buurtcentrum runt. De bijdrage wordt dan een veelvoud van die € 8.000,-. En stel dat die zelfstandigen ook nog eens een goed ontwikkeld netwerk hebben en een aantal bedrijven enthousiast kunnen maken om in natura bij te dragen en de verbouwing te regelen. Geschatte waarde in geld: € 25.000,-.
Er zijn legio voorbeelden van mensen die spullen bijdragen, ruimte om niet beschikbaar stellen en hun talenten inzetten voor een betere wijk of stad. Via crowdfunding en crowdsourcing worden juist middelen toegevoegd aan het systeem of gaten opgevuld, die zijn ontstaan door bezuinigingen van de overheid.
Een ander verwijt richting ondernemende burgers is dat zij alleen elitaire initiatieven organiseren, die relevant zijn voor de eigen groep mensen. Wie een kijkje neemt op platforms waar initiatieven bijeen worden gebracht, zoals maexchange.nl idealenkompas.nl en voorjebuurt.nl vindt talloze initiatieven die voor een brede groep relevant zijn. Bijvoorbeeld zorgcoöperaties, buurtmoestuinen, wijkeethuizen, maatjesprojecten, flexbieb etc.. De scheiding in doelgroepen die beleidsmakers aanbrengen, is de meeste initiatiefnemers vreemd. Ze werken voorbij scheidslijnen en hokjes.
Een groot deel van de initiatieven doet helemaal geen beroep op subsidie van de overheid, omdat ze hier gemakkelijk buiten kunnen. Veel initiatieven zijn er op gericht om meer te doen met minder middelen, door activiteiten slimmer en minder bureaucratisch te organiseren. Daarbij worden nieuwe mensen geactiveerd en betrokken die eerder niet actief waren.
Laten we dus ophouden met het verwijt aan de initiatiefrijke burger dat hij anderen middelen en mogelijkheden ontneemt.
Het sociaal kapitaal in de stad is immens en we zijn gek als we dit niet aanboren.
Reageer hier of via de Linked In groep Lokale communitybuilders
